In het Handboek Loonheffingen is vorig jaar een versoepeling opgenomen over het aanwijzen als eindheffingsbestanddeel onder de werkkostenregeling (WKR).

Ondanks deze versoepeling in het handboek voert de Belastingdienst in dit kader nog steeds een streng beleid.

Juist aanwijzen

Onder de werkkostenregeling (WKR )is in de hoofdregel elke vergoeding, verstrekking of terbeschikkingstelling van een werkgever aan een werknemer belast loon. Er zijn een aantal uitzonderingen op deze hoofdregel. Zo kan er bijvoorbeeld sprake zijn van intermediaire kosten, een nihilwaardering, een gerichte vrijstelling of kan een loonbestanddeel ten laste van de vrije ruimte worden gebracht. Bij deze laatste twee opties, moet je het loonbestanddeel tijdig aanwijzen als eindheffingsbestanddeel.

Een werkgever heeft correct ‘aangewezen’, als uit zijn administratie blijkt dat het loonbestanddeel onder een bepaalde gerichte vrijstelling wordt gebracht of ten laste van de vrije ruimte wordt gebracht. Dit kan onder meer blijken uit de loonstrook, de grootboekrekening of uit het personeelshandboek. Van belang is dat de aanwijzing uiterlijk plaatsvindt op het moment dat de werknemer het loon geniet.

Loonbestanddeel aangewezen als eindheffingsbestanddeel als is voldaan aan voorwaarden voor gerichte vrijstelling

In het Handboek Loonheffingen is in 2020 een versoepeling opgenomen ten aanzien van de ‘aanwijsverplichting’ voor de WKR. Volgens deze versoepeling gaat de Belastingdienst er vanuit dat een loonbestanddeel is aangewezen als eindheffingsbestanddeel als is voldaan aan de voorwaarden die gelden voor een gerichte vrijstelling.

In het Handboek Loonheffingen, hoofdstuk 22.1 Gerichte vrijstellingen staat het volgende:

“Als u voldoet aan de voorwaarden en de grensbedragen, gaan wij ervan uit dat u die vergoedingen, verstrekkingen en terbeschikkingstellingen hebt aangewezen als eindheffingsloon.”

Strenge aanpak

De staatssecretaris van Financiën stelt dat deze versoepeling in de volgende context moet worden geplaatst. De voorziening moet aan de voorwaarden van de gerichte vrijstelling voldoen én daarnaast moet de voorziening niet tot het individuele loon van de werknemer worden gerekend. De commissie voor de Verzoekschriften en de Burgerinitiatieven deelt het standpunt van de staatssecretaris. Dit betekent dat de Belastingdienst de strenge aanpak bij het aanwijzen van eindheffingsbestanddelen zal blijven handhaven.

Wat betekend dit voor jou?

Voorkom een discussie met de Belastingdienst over het aanwijzen van een eindheffingsbestanddeel door de voorzieningen tijdig en op de juiste plaats in de WKR-administratie op te nemen. De voorzieningen kunnen onder de gerichte vrijstellingen worden geschaard – mits aan de voorwaarden is voldaan -, ook als je dit per ongeluk niet meteen hebt gedaan.

Hierbij is het wel van belang dat de voorziening nog niet tot het individuele loon van de werknemer is gerekend.

Het niet aanwijzen als eindheffingsbestanddeel heeft tot gevolg dat de werkgever wel loonheffingen moet betalen. Deze loonheffingen kun je helaas niet zonder slag of stoot terugvorderen.

(Bron: Salaris Vanmorgen 10/8/21)